درد و دل کاغذی من

تو بگو ماه کجاست؟ تو مرا خانه ببر….. دل من نابیناست.

تو بگو آه چه طعمی دارد؟ تو بگو ابر چرا می بارد؟

باد در گوش درخت،چه آوازی می خواند؟

سرو شیراز چرا آزاد است؟

بر لب خار چرا فریاد است؟

این چه شهری است؟همان جابلقاست

ما کجا گمشده ایم؟

ته بن بست،چرا ناپیداست؟

تو بگو ماه کجاست؟تو مرا خانه ببر

دل من نابیناست

در زندگی گاهی باخته ام

گاهی با کسی ساخته ام

گاهی گریه کرده ام

گاهی بخشیده ام

گاهی فریب خورده ام

گاهی افتاده ام

گاهی در تنهایی مرده ام

اما حال زمانش رسیده که بگویم

من از تمام اینها درس آموخته ام

• اکنون خوشحالم که خودم هستم
• شاید ساده باشم اما صادقم
• من خودم هستم و این برایم کافیست...